همیشه گفته شده طلا و نقره از قدیم الایام فلز‌های با ارزشی بوده‌اند اما سؤال اینجاست که به چه دلیل با ارزش هستند؟ تفاوت آن‌ها با بقیه فلزات چیست؟ و در آخر دلیل ارزان بودن نقره از طلا چیست؟ آیا صرفا نقره ارزان است یا دلیلی هم برای ارزان بودن وجود دارد؟ در این نوشته توضیح خواهیم داد که چرا نقره ارزان است و خواهیم گفت که اصلا چرا نقره و طلا با ارزش به حساب می‌آیند.
چرا نقره ارزان است؟
باید بدانید که تقریبا دلیل علمی برای ارزان بودن نقره وجود ندارد. برای یک آدم فضایی که تا به حال در زمین نبوده است، احتمالا طلا و نقره ارزش یکسانی خواهند داشت. اما بعضی از دلایلی که خود انسان‌ها بوجود آورده‌اند باعث شده تا نقره ارزان‌تر از طلا باشد.
نقره رنگی ندارد
تقریبا بیشتر فلزها هم رنگ نقره هستند، مثلا آهن. همانطور که در ” تشخیص نقره اصل ، 3 راهکار ابتدایی که همه می‌توانند انجام دهند ” گفته شد، به راحتی می‌توان فلزات دیگر را به جای نقره فروخت.
اما رنگ طلا فرق دارد و زرد است. هیچ فلز زرد رنگ دیگری وجود ندارد. به غیر از مس که آن هم بخاطر اینکه زود اکسید شده و سبز می‌شود به درد نمی‌خورد. روزی اجداد ما تصور کرده‌اند که رنگ زرد برای یک فلز رنگی عجیبی است. به همین خاطر آن را با ارزش به حساب آوردند.
نقره به اندازه طلا کمیاب نیست
بطور متوسط پیش بینی می‌شود که دخایر نقره حدود 8 برابر طلا باشد. کمیاب بودن دلیل خوبی برای گران بودن است. مثلا ذخایر آهن بیشتر از هر دوی این فلزها است برای همین از هر دوی آن‌ها ارزان‌تر است.
تقاضای نقره کمتر از طلا است
بخاطر اینکه انسان مجذوب رنگ زرد طلا شده، آن را بیشتر تقاضا می‌کند. فرض کنید یک واحد طلا دارید و هشت واحد نقره. اما هشت نفر وجود دارند که یک واحد طلا را می‌خواهند و فقط یک نفر نقره می‌خواهد. مسلما بخاطر اینکه تقاضای زیادی وجود دارد می‌توانید قیمت را بالا ببرید. اگر نفر اول نخرید هفت نفر دیگر خواهند خرید. اما در مورد نقره اگر به همان یک نفر نفروشید ممکن است دیگر نتوانید آن را بفروشید. بنابراین نمی‌توانید قیمت چندان بالایی پیشنهاد دهید.
این یک مثال بود تا نشان دهد تقاضا روی قیمت تأثیر دارد. کمتر بودن تقاضای طلا نسبت به نقره یکی از دلایل ارزان بودن آن است.
چرا طلا و نقره با ارزش هستند ؟
در زمان‌های گذشته، انسان متوجه شد به چیزی به نام پول نیاز دارد و برای اینکار شروع کرد به ضرب کردن سکه.
او باید برای ضرب سکه فلزی را انتخاب می‌کرد که با محیط اطراف واکنش نشان ندهد و ثبات داشته باشد. مثلا وقتی از آهن استفاده کرد فهمید که تماس آهن با آب باعث پوسیده شدن آهن می‌شود. هیچ کس دوست ندارد بعد از مدتی که به سراغ پول‌هایش می‌رود متوجه این موضوع بشود که آن‌ها پوسیده‌اند و درد نمی‌خورند.
بنابراین باید فلزی انتخاب می‌شد که براحتی پوسیده نمی‌شد.
از طرف دیگر باید آن فلز کمیاب بود تا هر کسی نتواند سکه ضرب کند. اما نه بقدری کمیاب که حتی حکومت‌ها هم نتوانند آن را استخراج کنند. بنابراین به فلزاتی نیاز داشتند که کمیاب باشند ولی نه زیاد کمیاب.
همینطور در آن زمان انسان به دانش امروز نرسیده بود که با تجهیزات قدرتمند دل زمین را بشکافد و از آن فلز بیرون بکشد. بنابراین باید فلزی انتخاب می‌کردند که با تکنولوژی آن زمان به راحتی قابل استخراج بود. نباید به بیل مکانیکی یا ماسک اکسیژن و چیزهای دیگر نیازی می‌بود. بنابراین فلزهایی که از عمق زیادتر بیرون می‌آمدند یا استخراجشان سخت بود، مناسب نبودند.
همینطور باید به راحتی قابل ذوب شدن بود تا می‌توانستند با آن سکه ضرب کنند. فلزی که در دمای مثلا 1500 درجه سانتی گراد ذوب خواهد شد در آن زمان امکان ذوب شدنش وجود نداشت.
انسان با در نظر گرفتن تمامی این مسائل به مرور فهمید که تنها طلا و نقره مناسب اینکار هستند. بنابراین از آن‌ها برای ضرب سکه و ایجاد پول استفاده کرد و آن‌ها را با ارزش به حساب آورد.
به این ترتیب این دو فلز جدول مندلیف خوش شانس‌تر از بقیه بودند و انسان‌ها ارزش بیشتری برای آن‌ها قائل شدند.
شاید دوست داشته باشید در ادامه بخوانید: