تابلو ساتین

ماهیت عشق به یک موضوع زیبا اشاره دارد؛ به لذتی بسیار مثبت که سبب احساسی عمیق می شود و از سوی دیگر علاقه‌ای لطیف و جاذبه‌ای شدید در شخص ایجاد می‌کند. این موضوع محدودیتی در مفاهیم ندارد. در واقع معنی عشق در هر حوزه‌ای قابل تصور است.
عشق زیباترین احساسی که انسان می‌تواند تجربه کند و در واقع گوش فرا دادن به ندای قلب و تجربه‌ی رضایت و شادی در زندگی است. همان معجزه‌ای که به ما انگیزه زیستن می‌دهد و ما انسان‌ها پیوسته به دنبال آن هستیم.
عشق همان ودیعه‌ی الهی‌ست در نزد انسان، دلیل وجود است و راه کمال و سعادت. اگر عشق نبود آدمی بیهوده می‌زیست. ما آفریده شدیم تا عاشق شویم و عشق بورزیم و به کمال برسیم.
شعر عاشقانه «تو آن شعری که من جایی نمی‌خوانم» در وصف یگانگی محبوب و یار است. طراح با ساختارشکنی در نوشتار کلمه ی «تُ» این تابلو را به اثری متفاوت تبدیل کرده است. به علاوه این موضوع به برجسته شدن کلمه‌ی تو و اهمیت آن کمک شایانی کرده است.