تابلو هواخواه

 خواجه شمس الدین محمد، حافظ شیرازی، از محبوب‌ترین شعرای ایران زمین است که با گذشت قرن‌ها، آثارش نه تنها در ایران بلکه در سراسر نقاط جهان به شهرت رسیده است. موضوع اشعار حافظ بسیار متنوع بوده و از شعرهای او در موسیقی سنتی ایرانی، هنرهای تجسمی و خوشنویسی استفاده می‌شود.
حافظ شیرازی را چیره‌دست‌ترین غزل‌سرای زبان فارسی می‌دانند. موضوع غزل وصف معشوق، می و مغازله‌ است و غزل‌سرایی را باید هنری دانست ادبی، که درخور سرود و غنا و ترانه‌پردازی است.
با آن‌که حافظ غزل عارفانه‌ی مولانا و غزل عاشقانه‌ی سعدی را پیوند زده، نوآوری اصلی او در تک‌بیت‌های درخشان، مستقل، و خوش مضمون فراوانی است که سروده است. استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختار سوره‌های قرآن تاثیر گرفته است، که آن را انقلابی در آفرینش این‌گونه شعر دانسته‌اند.
طراح در این تابلو قسمتی از بیت معروف “هواخواه توام جانا و می‌دانم که می‌دانی / که هم نادیده می‌بینی و هم ننوشته می‌خوانی” را با چیدمانی شکیل در کنار دو عنصر گل و مرغ قرار داده و بر زیبایی و ظرافت کار افزوده است. ترکیب رنگ سرمه‌ای زمینه با نوشتار طلایی رنگ شعر انتخاب مناسبی است که سبب حظ بصری و چشم‌نوازی در نگاه مخاطب می‌شود.