حضور عناصر مرتبط با آب، مانند گیاه و پرنده؛ به ویژه مرغابی، در ادوار مختلف تاریخ هنر ایران حاکی از پررنگ بودن باورهای مبتنی بر طبیعت نزد ایرانیان است از آنجا که نقش این پرنده در دوران ساسانی و اوج آناهیتا‌پرستی به وضوح در هنرها جلوه‌گر شده است می‌توان این فرضیه را مطرح کرد که مرغابی نمادی از آناهیتا، ایزد بانوی باروری، و آب‌های پاک باشد. از سوی دیگر، با توجه به گذشته‌های دورتر، مرغابی می‌تواند به منزله پرنده‌ای نقش شده باشد که در نیزارهای ایران فراوان بوده و پرنده بومی منطقه محسوب می‌شده است. نقش مرغابی بر ظروف و اشیا در هنرهای تزئینی و کاربردی ایرانیان دیده می‌شود و تداوم آن در هنر دوران اسلامی تا عصر صفویه نیز مشهود است. به نظر می‌رسد هنرمندان در ابتدا دیدی واقع‌گرا به مرغابی‌سانان داشته‌اند و آن‌چه در محیط خود مشاهده می‌کرده‌اند را به تصویر می‌کشیده‌اند و به مرور زمان نقش مرغابی به صورت نمادین در آمده و دارای بار معنوی و سلطنتی شده است.
نقد و بررسی ها
هنوز هیچ نقد و بررسی نوشته نشده است.