سیمرغ این پرنده اساطیری در فرهنگ ایرانی قدمتش به دوره باستان می‌رسد. نقش سیمرغ در عهد ساسانی بر بسیاری از جام‌ها و ظرف‌ها نقش بسته است. در شاهنامه فردوسی هم بسیار از آن یاد شده و نماد خرد و دانایی بوده است. در دوره اسلامی سیمرغ نماد حکمت و نفس جستجوگر بوده است. نقش سیمرغ مانند حیوانات دیگر مثل طاووس در تزئینات مساجد و اماکن مذهبی در کاشی‌کاری و گچ‌بری‌ها استفاده شده و یکی از نمادهای مهم در فرهنگ عرفانی ایران زمین است.
سیمرغ بعد از اسلام در ادبیات حماسی و عرفانی حضوری چشم‌گیر دارد. در شاهنامه فردوسی، بیش از آن‌که به توصیف شکل و شمایل سیمرغ توجه شود، از نقش او چون پزشکی دانا و حکیمی فرزانه و پیش‌بین سرنوشت قهرمانان سخن به میان آمده است.
نقد و بررسی ها
هنوز هیچ نقد و بررسی نوشته نشده است.